અને જગતમાં હું એકલો છું,

અસંખ્ય છે આરઝૂ જીવનમાં અને જગતમાં હું એકલો છું,

બીજી નજરથી જુઓ તો, સાથી કોઇ નથી ને હું કાફલો છું.

જીવનની મારી જે સ્થિર દશા છે એ મારી તદબીરની પ્રભા છે,

જરુર તકદીરની નથી જ્યાં હું એ અચળ ધ્રુવ તારલો છું.

મુસીબતોમાં કવન છે મારું, મુસીબતોમાં કલા છે મારી,

ઘટાનું ગર્જન સુણીને ગહેકે, હું મસ્ત મનનો એ મોરલો છું.

પ્રણયનો આરંભ જેમ નિષ્ફળ, પ્રણયનો અંજામ એમ નીરસ,

હતાં એ મોસમ વિનાની વર્ષા, અને હું રણ પરનો મેહલો છું.

ઓ પ્રેમ, એને બધોયે હક છે ભૂંસી શકે છે નિશાન મારું,

લલાટના લેખ કઇં નથી હું, લલાટ નો હું તો ચાંદલો છું.

ભર્યા છે "બેફામ" મોતી મનમાં, વીણીને લાવું છું એ નયનમાં,

ઊડે છે જે માનસરને લઇને, સદા નો તરસ્યો એ હંસલો છું.

"બેફામ"

મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે

મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે,
અજાણ્યાં થઈ ગયાં છે એ મને જે ખાસ જાણે છે.

દીધો’ તો સાથ જેણે, એ જ ખુદ લૂંટી ગયા અમને,
જરા સાવધ-વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે.

મળ્યો છે નાબુદા એના પછી થઈ છે દશા આવી,
હતાં તોફાન જે દરિયે, હવે મારાં વહાણે છે.

સુણું છું મારી વાતો તો મને એ થાય છે અચરજ,
કે મારાથી વધારે શું મને લોકો પિછાણે છે ?

કરી દે તીક્ષ્ણ એવી, મોતનું પણ માથું કાપી લે,
હવે આ જિંદગી મારી સમય ! તારી સરાણે છે.

જીવનના ભેદભાવો છે મરણની બાદ પણ બાકી,
કોઈ માનવ મઝારે છે કોઈ માનવ મસાણે છે.

હતા જે દેહ એ તો થઈ ગયા માટી મહીં માટી,
હતાં જે દિલ, હજી પણ તાજના આરસ પહાણે છે.

જગત ખેંચી રહ્યું છે એક તરફ, બીજી તરફ જન્નત,
ફસ્યો છે જીવ કે એને અહીં તો બેય તાણે છે.

કદર "બેફામ" શું માંગુ જીવનની એ જગત પાસે,
કે જ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે

"બેફામ"

હજી પણ એમને ખાના ખરાબી ની ખબર ક્યા છે,

હજી પણ એમને ખાના ખરાબી ની ખબર ક્યા છે,
હજી પણ અમને પુછી રહ્યા છે કે તારુ ઘર ક્યા છે.

મને પણ કોઇ શક પહેલી નજર ના પ્રેમ પર ક્યા છે,
મગર મારા તરફ એની હવે પહેલા જેવી નજર ક્યા છે.

મળી લઈએ હવે આવે સુખદ અંજામ ઉલ્ફત નો,
તને મારી ફીકર ક્યા છે, મને તારી ફીકર ક્યા છે.

બીછાવ્યા તો નથી એમાય કાંટા કોઇયે “બેફામ”
મરણ પહેલા જરા હુ જોઇ લઊ મારી કબર ક્યા છે.

“બેફામ”

સમજો નહીં કે જુલમ સહું છું ને રોઉં છું,

સમજો નહીં કે જુલમ સહું છું ને રોઉં છું,
આમ તો તમે જે પાપ કરો છો એ ધોઉં છું.

નિષ્ફળ પ્રણયનો પંથ છે પણ સાથ તો જુઓ,
પહેલાં ગુમાવ્યાં તમને, હવે ખુદને ખોઉં છું.

તારા વિરહમાં નીંદ તો ક્યાં છે નસીબમાં ?
તારાં સ્વપ્ન તો જાગી રહ્યો છું ને જોઉં છું.

ખુદ હું જ મારો પીછો કદી છોડતો નથી,
જ્યાં જ્યાં હું જાઉં છું ત્યાં બધે હું જ હોઉં છું.

રાખે ન આમ કોઈને અલ્લાહ એકલા,
કે રોઉં છું ને હું પછી આંસુ લોઉં છું.

શોધું છું મારું સ્થાન જગતમાં હું એ રીતે,
અંધારી રાતે જાણે અરીસામાં જોઉં છું.

‘બેફામ’, મારા મૃત્યુ ઉપર સૌ રડે ભલે,
મારા જનમ ઉપર તો ફક્ત હું જ રોઉં છું

"બેફામ"

છે પાંખ ભગ્યમા કિંતુ ગગન નથી ઍથિ,

છે પાંખ ભગ્યમા કિંતુ ગગન નથી ઍથિ,

ખરી રહયા છે પિછા ઉડ્ડયન નથી ઍથિ.

તમ્મના હોય છતા કેંજ થઈ નથી શકતુ,

પડી રહયા છે પતંગો પવન નથી ઍથિ.

હજિયે ધસમસી આવે છે પાણી આંખ મા,

હજીયે આ દર્દ નુ વ્યસન નથી ઍથિ......

તો હું શું કરું?

દિલ ન લાગે કિનારે, તો હું શું કરું?

દૂર ઝંઝા પુકારે, તો હું શું કરું?

હું કદી ના ગણું તુજને પથ્થર સમો,

તું જ એ રૂપ ધારે, તો હું શું કરું?

હો વમળમાં તો મનને મનાવી લઉં,

નાવ ડૂબે કિનારે, તો હું શું કરું?

આંસુઓ ખૂબ મોંઘા છે માન્યું છતાં

કોઈ પાલવ પ્રસારે, તો હું શું કરું?

તારી ઝૂલ્ફોમાં ટાંકી દઉં તારલાં,

પણ તું આવે સવારે, તો હું શું કરું?

આદિલ મન્સૂરી