Friday, December 10, 2010
જિંદગી ના ગણિત મા............!
દરેક આઘાત ના પ્રત્યાઘાત પણ ક્યાં હોય છે,
મળ્યુ છે ગમ તો ઍન્જોય કર ને ગાંડા,
ગમ વગર ની જિંદગી મા મજા પણ ક્યાં હોય છે,
વિસ્તરી છે જિંદગી ઘર ના આંગણ થી દુનિયા સુધી,
દરેક દિલ ને જિતીયે તેવા અવસર પણ ક્યા હોય છે.
જિંદગી ના દાખલાઓ મા મુંઝાતો નહી "દાનવ",
જ્યાં જવાબ સચા હોય ત્યાં મેથોડ ખોટી હોય છે
-"દાનવ"
Tuesday, December 7, 2010
કે પર્વતને કોઇ પથ્થર કદી વાગી નથી શકતો
વીણાનો તાર છૂટો હોય તો વાગી નથી શકતો,
બૂરાઓને અસર કરતી નથી સોબત ભલાઓની,
ફૂલોનો રંગ કાંટાને કદી લાગી નથી શકતો,
ગુમાવેલા જીવનનાં હાસ્ય તો પાછાં મળે ક્યાંથી ?
જમાનાએ લૂંટેલા અશ્રુ પણ માગી નથી શકતો,
ગમે ત્યારે ગમે ત્યાં મેઘ વરસી જાય છે જગમાં,
રુદન ને કાજ કોઈ પણ નિયમ લાગી નથી શકતો,
જગતના ઘાવ સામે તું અડગ થઈને રહે "બેફામ"
કે પર્વતને કોઇ પથ્થર કદી વાગી નથી શકતો
- "બેફામ"
Friday, November 26, 2010
બિચારાં થઈ ગયા આસું ........
બધાં દુઃખના તુફાનોમાં સહારા થઈ ગયાં આંસુ,
હતા પાણી છતાં સૌના કિનારા થઈ ગયાં આંસુ.
પડ્યા ધરતી ઉપર જખ્મોં તો એના થઈ ગયાં ફૂલો,
રડયું આકાશ, તો એના સિતારા થઈ ગયાં આસું.
જગત સિન્ધુમાં કેવળ એજ બિન્દુ થઈ શક્યાં મોતી,
પડ્યા જળમાં છતાં જળથી ન્યારા થઈ ગયાં આસું.
વધારી છે સદા શોભા બધા વેરાન જીવનની,
બધા ઉજ્જડ બગીચાના ફુવારા થઈ ગયાં આસું.
લગાડી આગ સળગાવી દીધી હસ્તી સિતમગરની,
બતાવ્યું એનું પાણી ત્યાં તિખારા થઈ ગયાં આસું.
નમક છાંટ્યું હશે શાયદ કોઇએ દિલનાં જખ્મો પર,
કદાચિત એટલા માટે જ ખારાં થઈ ગયાં આસું.
મને દુઃખ એ છે કે,એ હવે વેહતા નથી "બેફામ",
મીંચી મેં આંખો તો કેવા બિચારાં થઈ ગયાં આસું !
-"બેફામ"
Thursday, November 18, 2010
શ્વાસમાં એમને ભરી લઇશું...
ખુશનુમા એક છળ છળી લઇશું
દિલને જે કઇં ગમે કહી લઇશું
તાંતણા પ્રેમની પળોના લઇ
પાંપણે વિષ્વને વણી લઇશું
જે નહો, તો નહો કશું, ક્યાં પણ
શ્વાસમાં એમને ભરી લઇશું
છોને જાવું હો એક જગા કાયમ
આપણે રાહ નિત નવી લઇશું
ના દિશા હો, ના હો સમય સામિલ
શૂન્ય તોડી ને વિસ્તરી લઇશું
છે સકળ ને છતાં અકળ જે છે
એક દી એમને મળી લઇશું.............
- હિમાંશુ ભટ્ટ
Monday, November 15, 2010
મરી શકાય જ્યાં એવો નિવાસ તો આપો..........!
Monday, September 27, 2010
ફરી ન છૂટવાનું બળ જમા કરે કોઇ .....
પ્રસંગ, નહિ તો મિલનના જતા કરે કોઇ
મને ઘણાય તમારો સંબંધ પૂછે છે
તમારી પણ કદી એવી દશા કરે કોઇ
તમારી પાસ જવાની નથી થતી ઇચ્છા
મને ફરીથી જવાની મના કરે કોઇ
ભલે અવાજની ક્ષિતીજમાં જઇ ન શકાય
વિચારને તો જતા – આવતા કરે કોઇ
કોઇ નજીક નથી – એ વિષે હું કૈં ન કહું
આ સંકડાશ વિષે સ્પષ્ટતા કરે કોઇ
ગુન્હા કર્યા તો ‘ફના’ મેં ગુન્હા તમારા કર્યા
મને એ માન્ય નથી કે સજા કરે કોઈ.
- જવાહર બક્ષી
Thursday, September 23, 2010
નસીબમાં અમારા બસ ઈન્તજાર આવે છે.........
Wednesday, July 28, 2010
લખતા લખતા વ્યથાની વાતો લખાય ગઈ
કરતા કરતા અંગારાઓની દોસ્તી થઈ ગઈ
બગીચાના બની ફક્ત ફુલો મહેકવુ હતુ મારે
મહેકતા મહેકતા મારી કાંટોની શૈયા થઈ ગઈ
હકીકત વંચાવી જે અમે ચીતરેલી કાગળ પર
બજારમા ગયા ત્યારે ખુશી પણ મોઘી થઈ ગઈ
કવિતાઓ છે મનની વરાળનુ એક રૂપ નિશિત
જીંદગી તો હવે બસ એના નામની થઈ ગઈ
મનની વાતોને વાચા આપવા બનાવી ગઝલો
લખતા લખતા આજ કલમ જાણે રડતી થઈ ગઈ
Wednesday, June 30, 2010
આંખમાં છો ને ભીની ઝલક ઊઘડે,
આંખમાં છો ને ભીની ઝલક ઊઘડે,
મેઘ વરસી પડે તો ફલક ઊઘડે.
ગાલ પર કોઈ શમણાનું પીંછુ ફરે,
પોપચાં થરથરે ને પલક ઊઘડે.
રોજ લાગે કોઈ યાદ કરતું હશે,
રોજ છાતીમાં ઝીણી સલક ઊઘડે.
પારકા દેશમાં તારી યાદ આવતાં,
ઘર તો ઘર, આખેઆખો મલક ઊઘડે.
છો ખલીલ ! આજ મન થોડું હળવું થતું,
આંખમાં છોને ભીની ઝલક ઊઘડે.
"ખલીલ ધનતેજવી "
આંસુઓ લૂછવા અહિ પાલવ નહીં મળે...
સવાલો આપ-લે કરી લઇએ, જવાબો મેળવી લઇએ,
તમારી ડાયરી, મારી કિતાબો મેળવી લઇએ.
તમારા સ્મિત સામે રોકડા આંસુ મેં ચૂકવ્યાં છે,
છતાં જો હોય શંકા તો હિસાબો મેળવી લઇએ.
કોલાહલોના શહેરમાં કલરવ નહીં મળે,
મીઠી મધૂરી વાણીનો વૈભવ નહીં મળે.
જે કાંઇ થઇ શકે તે કરી લે આ જનમમાં,
આનાથી રૂડો બીજો અવસર નહીં મળે.
સચવાય તો ખમીશની બાંયો બચાવી રાખ,
આંસુઓ લૂછવા અહિ પાલવ નહીં મળે.
"ખલીલ ધનતેજવી "
Thursday, June 17, 2010
શહેર છે કે સરહદી વિસ્તાર
અશ્રુઓ સારે છે પથ્થર શહેરમાં.
શહેર છે કે સરહદી વિસ્તાર છે,
છે પડ્યું પાથર્યું લશ્કર શહેરમાં.
કાગડો વાચાળ બનતો જાય છે,
મૌન ઘૂંટે છે કબૂતર શહેરમાં.
લોકટોળા પર બધું નિર્ભર નથી,
કર્ફ્યુ પણ ઊજવે છે અવસર શહેરમાં.
દેવદરબારે મળી દાનવસભા,
ઊંઘતો ઝડપાયો ઈશ્વર શહેરમાં.
લોક પાડોશીને પણ ના ઓળખે,
એ જ ખૂબી છે બિરાદર શહેરમાં.
રાખજે ખિસ્સામાં સરનામું ખલીલ,
છે અકસ્માતો ભયંકર શહેરમાં.
-"ખલીલ ધનતેજવી "
Monday, June 7, 2010
કોણ માનશે ?
Wednesday, May 19, 2010
અને જગતમાં હું એકલો છું,
Thursday, May 13, 2010
મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે
અજાણ્યાં થઈ ગયાં છે એ મને જે ખાસ જાણે છે.
દીધો’ તો સાથ જેણે, એ જ ખુદ લૂંટી ગયા અમને,
જરા સાવધ-વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે.
મળ્યો છે નાબુદા એના પછી થઈ છે દશા આવી,
હતાં તોફાન જે દરિયે, હવે મારાં વહાણે છે.
સુણું છું મારી વાતો તો મને એ થાય છે અચરજ,
કે મારાથી વધારે શું મને લોકો પિછાણે છે ?
કરી દે તીક્ષ્ણ એવી, મોતનું પણ માથું કાપી લે,
હવે આ જિંદગી મારી સમય ! તારી સરાણે છે.
જીવનના ભેદભાવો છે મરણની બાદ પણ બાકી,
કોઈ માનવ મઝારે છે કોઈ માનવ મસાણે છે.
હતા જે દેહ એ તો થઈ ગયા માટી મહીં માટી,
હતાં જે દિલ, હજી પણ તાજના આરસ પહાણે છે.
જગત ખેંચી રહ્યું છે એક તરફ, બીજી તરફ જન્નત,
ફસ્યો છે જીવ કે એને અહીં તો બેય તાણે છે.
કદર "બેફામ" શું માંગુ જીવનની એ જગત પાસે,
કે જ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે
હજી પણ એમને ખાના ખરાબી ની ખબર ક્યા છે,
હજી પણ અમને પુછી રહ્યા છે કે તારુ ઘર ક્યા છે.
મને પણ કોઇ શક પહેલી નજર ના પ્રેમ પર ક્યા છે,
મગર મારા તરફ એની હવે પહેલા જેવી નજર ક્યા છે.
મળી લઈએ હવે આવે સુખદ અંજામ ઉલ્ફત નો,
તને મારી ફીકર ક્યા છે, મને તારી ફીકર ક્યા છે.
બીછાવ્યા તો નથી એમાય કાંટા કોઇયે “બેફામ”
મરણ પહેલા જરા હુ જોઇ લઊ મારી કબર ક્યા છે.
સમજો નહીં કે જુલમ સહું છું ને રોઉં છું,
આમ તો તમે જે પાપ કરો છો એ ધોઉં છું.
નિષ્ફળ પ્રણયનો પંથ છે પણ સાથ તો જુઓ,
પહેલાં ગુમાવ્યાં તમને, હવે ખુદને ખોઉં છું.
તારા વિરહમાં નીંદ તો ક્યાં છે નસીબમાં ?
તારાં સ્વપ્ન તો જાગી રહ્યો છું ને જોઉં છું.
ખુદ હું જ મારો પીછો કદી છોડતો નથી,
જ્યાં જ્યાં હું જાઉં છું ત્યાં બધે હું જ હોઉં છું.
રાખે ન આમ કોઈને અલ્લાહ એકલા,
કે રોઉં છું ને હું પછી આંસુ લોઉં છું.
શોધું છું મારું સ્થાન જગતમાં હું એ રીતે,
અંધારી રાતે જાણે અરીસામાં જોઉં છું.
‘બેફામ’, મારા મૃત્યુ ઉપર સૌ રડે ભલે,
મારા જનમ ઉપર તો ફક્ત હું જ રોઉં છું
Monday, May 10, 2010
છે પાંખ ભગ્યમા કિંતુ ગગન નથી ઍથિ,
Friday, May 7, 2010
તો હું શું કરું?
Friday, April 23, 2010
કોણ માનશે...........???
Monday, April 19, 2010
આ જિંદગી ની હવે મને કદર નથી રહી
Saturday, April 17, 2010
ગણિત જિંદગી નુ .........
Saturday, April 10, 2010
લાશ મારી પરંતુ તરાવી દીધી
થાય સરખામણી તો ઊતરતા છીએ,તે છતાં આબરુને દીપાવી દીધી,
એમના મહેલ ને રોશની આપવા ઝૂંપડી પણ અમારી જલાવી દીધી.
ઘોર અંધાર છે આખી અવની ઉપર,તો જરા દોષ એમાં અમારોય છે,
એક તો કંઈ સિતારા જ નહોતા ઊગ્યા, ને અમે પણ શમાઓ બુઝાવી દીધી.
બીક એક જ બધાને હતી કે અમે ક્યાંક પહોંચી ન જઈએ બુલંદી ઉપર,
કોઈએ પીંજરાની વ્યવસ્થા કરી, કોઈએ જાળ રસ્તે બિછાવી ડીધી.
કોઈ અમને નડ્યા તો ઊભા રહી ગયા,પણ ઊભા રહી અમે ના કોઈ ને નડ્યા,
ખુદ અમે તો ન પહોંચી શક્યા મંઝિલે, વાટ કિંતુ બીજાને બતવી દીધી.
કોણ જાણે હતી કેવી વર્ષો જૂની જિંદગીમાં અસર એક તનહાઈની?
કોઈએ જ્યાં અમસ્તું પૂછ્યું, ‘કેમ છો’, એને આખી કહાણી સુણાવી દીધી.
દિલ જવા તો દીધું કોઈન હાથમાં,દિલ ગયા બાદ અમને ખરી જાણ થઈ,
સાચવી રાખવાની જે વસ્તુ હટી, એ જ વસ્તુ અમે તો લૂંટાવી દીધી.
જીવતાં જે ભરોસો હતો ઈશ પર,એ મર્યા બાદ્ ‘બેફામ’ સાચો પડ્યો,
જાત મરી ભલે ને તરાવી નહીં,લાશ મારી પરંતુ તરાવી દીધી.
- બેફામ
મારી હાજરી નહોતી
ગલતફહેમી ન કરજે, ઐશ માટે મયકશી નહોતી;
મને પણ શેખ! તારી જેમ આ દુનિયા ગમી નહોતી.
ખબર શું કે ખુદા પણ જન્મ આપી છેતરી લેશે?
જીવ્યો ત્યારે જ જાણ્યું કે એ સાચી જિંદગી નહોતી.
નથી એ દોષ તારો કે મળ્યાં છે, ઝાંઝવા, સાકી!
પીવા હું ત્યાં ગયો કે જ્યાં ઘટા કોઈ ચડી નહોતી.
બહુ કપરા દિવસ વીત્યા હતા તારી જુદાઈમાં;
કે નહોતી રાત જુલ્ફોની વદનની ચાંદની નહોતી!
મિલનની ઝંખના તો જો! કે તારી શોધ કરવામાં,
લીધી છે રાહ એવી પણ કે જે તારી ગલી નહોતી!
વિતાવી મેં વિરહની રાત એનાં સ્વપ્ન જોઈને;
કરું શું? મારી પાસે એક પણ એની છબી નહોતી.
મહોબ્બતમાં કશું ફળ ના મળ્યું; નિર્દોષતા તો જો!
રહી એ એવી જન્નત જ્યાં દખલ શયતાનની નહોતી.
હતી એક મુફલિસી પણ દોસ્ત, પડદામાં મહોબ્બતનાં,
હતાં ફાટેલ વસ્ત્રો, એ ફક્ત દીવાનગી નહોતી.
જે મારા પર દયા કરતા હતા, નહોતી ખબર એને,
કે એક અલ્લાહ વિના મારે જગતમાં કંઈ કમી નહોતી.
ન દો ઉપચારકોને દોષ મારા મોતને માટે,
એ કુરબાની હતી મારી, એ મારી માંદગી નહોતી.
રડ્યા ‘બેફામ’ સૌ મારા મરણ પર એ જ કારણથી,
હતો મારો જ એ અવસર ને મારી હાજરી નહોતી.
– બરકત વીરાણી ‘બેફામ’
Thursday, April 1, 2010
ચર્ચામાં નથી હોતી
આસિમ રાંદેરી ( મહમૂદમિયાં મોહંમદ ઇમામ સૂબેદાર )
પ્રશંસામાં નથી હોતી કે નિંદામાં નથી હોતી;
મજા જે હોય છે ચુપમાં, તે ચર્ચામાં નથી હોતી.
દયામાં પણ નથી હોતી, દિલાસામાં નથી હોતી,
કહે છે જેને શાંતિ દિલની, દુનિયામાં નથી હોતી.
ગુલાબી આંખની રંગીની શીશામાં નથી હોતી;
નજરમાં હોય છે મસ્તી તે મદિરામાં નથી હોતી.
મજા ક્યારેક એવી હોય છે જે એક ‘ના’ માં પણ,
અનુભવ છે કે એવી સેંકડો ‘હા’ માં નથી હોતી.
જઇને તૂર ઉપર એમણે સાબિત કરી દીધું,
કે આદમ જેટલી હિંમત ફરિસ્તામાં નથી હોતી.
તમારી આ યુવાનીની બહારો શી બહારો છે !
બહારો એટલી સુંદર બગીચામાં નથી હોતી.
અરે આ તો ચમન છે, પણ યદિ વેરાન જંગલ હો,
કહો જ્યાં જ્યાં તમે હો છો મજા શામાં નથી હોતી ?
મોહબ્બત થાય છે પણ થઇ જતાં બહુ વાર લાગે છે,
મોહબ્બત ચીજ છે એવી જે રસ્તામાં નથી હોતી.
ગઝલ એવીય વાંચી છે અમે ‘લીલા’ની આંખોમાં,
અલૌકિક-રંગમય જે કોઇ ભાષામાં નથી હોતી.
અનુભવ એ ય ‘આસિમ’ મેં કરી જોયો છે જીવનમાં,
જે ઊર્મિ હોય છે તાપીમાં, ગંગામાં નથી હોતી.
તમને સમય નથી અને મારો સમય નથી,
“દિલનાં દર્દને અશ્રુથી તોલી શક્યા નહીં,
હૈયું પરસ્પર આપણે ખોલી શક્યા નહીં;
જાલિમ જમાનો બેઉની વચ્ચે હતો એથી,
સામે મળ્યા ને કાંઈ પણ બોલી શક્યા નહીં.”
તમને સમય નથી અને મારો સમય નથી,
કોણે કહ્યું કે આપણી વચ્ચે પ્રણય નથી.
રોકી રહી છે તમને તમારી શરમ અને,
મારા સિવાય મારે બીજો કોઈ ભય નથી.
વિસરી જવું એ વાત મારા હાથ બહાર છે,
ને યાદ રાખવું એ તમારો વિષય નથી.
હું ઇન્તિજારમાં અને તમે હો વિચારમાં,
એતો છે શરૂઆત કંઈ આખર પ્રલય નથી.
- બાપુભાઈ ગઢવી
લાગે છે
જે રીતે કો સુંદર નયનોમાં કાજલ અતિ સુંદર લાગે છે.
નયનોને જે સુંદર લાગે છે, દિલને જે મનોહર લાગે છે ;
કિસ્મતના ગજાથી એ વસ્તુ, હંમેશ મને પર લાગે છે.
સંજોગ હિમાલય જેવા છે બરબાદ મુકદ્દર લાગે છે,
અંતરને છતાં તુજ અંતરથી બહુ થોડું અંતર લાગે છે.
સૌ કે’છે હજી હું ભટકું છું, દિલ કે’છે કે મંજિલ આવી ગઇ,
જે દ્વાર ઉપર જઇ પહોંચું છું – મારું જ મને ઘર લાગે છે.
વિખરાઇ હશે કોઇની લટો એથી જ તો ખુશ્બુ છે ચોગમ,
આ બાગ-બગીચા મસ્ત પવન ચિઠ્ઠીના ચાકર લાગે છે.
ઓ ફૂલને નાજુક કહેનારા, કંઇ મારાં દુઃખોની રાખ ખબર,
હું સ્મિત ફરકાવું છું – તો ચોટ હ્રદય પર લાગે છે.
બદનામ છે પથ્થર દુનિયામાં, મેં જાણ્યું તમારા વર્તનથી,
ક્યારેક જીવનના મારગ પર ફૂલોનીય ઠોકર લાગે છે.
જો મોત મળે ભરયૌવનમાં, તો શોક ન કરજો ‘સૈફ’ ઉપર,
રંગીન નશીલી મોસમમાં હર ચીજ સમયસર લાગે છે.
"સૈફ"
Thursday, March 25, 2010
રમતા રામ હતા….
કાંઇ મંઝીલો મશહુર હતી કાંઇ રસ્તાઓ બદનામ હ્તા….
ઓ મોત! જરા રોકાઇ જતે બે-ચાર મને કાંઇ કામ હ્તા
થોડીક શીકાયત કરવી હતી થોડાક ખુલાસા કરવા’તા….
જિવનની સમી સાંજે મારે જ્ખ્મોની યાદી જોવી હ્તી
બહુ ઓછાં પાનાં જોઇ શક્યો બહુ અંગત અંગત નામ હ્તાં…
પેલાં ખુણે બેઠા છો તે સૈફ છે મિત્રો જણો છો?
એ કેવો ચંચળ જિવ હ્તો ’ને કેવા રમતા રામ હતા….
-સૈફ પાલનપુરી.
Wednesday, March 24, 2010
હવે બોલવું નથી
રૂપાળું એક નામ, હવે બોલવું નથી.
યૌવનમાં એક રેશમી સાહસ કર્યું હતું :
કેવું મળ્યું ઈનામ, હવે બોલવું નથી.
પૂછો ના પ્રીત મોંઘી કે સસ્તી છે દોસ્તો,
ચૂકવી દીધાં છે દામ, હવે બોલવું નથી.
લ્યો સામે પક્ષે ‘સૈફ’ નજર નીચી થઈ ગઈ,
શબ્દો હવે હરામ, હવે બોલવું નથી.
– સૈફ પાલનપુરી
Tuesday, March 23, 2010
ચાહતમાં - બેફામ
આ વાતની તને ય ખબર હોવી જોઇએ.
એક રોશની રહે છે સતત મારા પંથમાં,
મારા ઉપર તમારી નજર હોવી જોઇએ.
લાગે છે ઠોકરો ને છતાં દુઃખ થતું નથી,
બસ આ જ તારી રાહગુજર હોવી જોઇએ.
નિષ્ફળ પ્રણયનો દોષ તો દઉં હું તને મગર,
મારી ય લાગણીમાં કસર હોવી જોઇએ.
ચાલું છું એમ થાઉં છું મંઝિલથી દૂર હું,
ઊલટી દિશાની મારી સફર હોવી જોઇએ.
હટવા દો અંધકાર, એ દેખાઇ આવશે,
આ રાતમાં જ ક્યાંક સહર હોવી જોઇએ.
આ બહારનું જગત તો જૂઠાણાંનો ખેલ છે,
દુનિયા ખરી તો દિલની ભીતર હોવી જોઇએ.
‘બેફામ’ જ્યાં ચણાયો હશે એમનો મહેલ,
એની જ નીચે મારી કબર હોવી જોઇએ.
- બેફામ
Monday, March 22, 2010
લાખ કરું છું યત્નો
બંધ અમારા આંસુઓનો રોજ સિફતથી તોડે છે.
અણસમજુ માણસ છે, દિલનો કાચ તૂટે ને રોવે છે,
ને એક માણસ શાણો છે, શીશાથી પથ્થર ફોડે છે.
પંખી-પંખી, કલરવ-કલરવ, ચીસો-ચીસો બીજું શું ?
કાંઈ નથી, બસ વૃક્ષ તૂટ્યું છે, બાકી સઘળું ઓ.કે. છે.
હું ચાહું છું આ દુનિયાને, એ પણ મુજને ચાહે છે,
સાવ જ ખોટું હું બોલું છું, એ પણ ખોટું બોલે છે.
‘પાગલ’ તો છે બીકણ-ફોસી ખુદ ખુદથી ડરનારો છે,
બુડ્ઢી ઈચ્છા ખાંસે છે તો સાવ અચાનક ચોંકે છે.
‘પાગલ’
આવે તારી યાદ તો......
છે લાખો profile તારા નામની, હું શું કરું? બધાને હું friend request મોકલ્યા કરું.
છે community ની ભરમાર internet પણ, તારી ગમતી community માં જોડાયા કરું.
નથી બદલતો મારો અવતારને પણ, કદાચ તું પણ શોધતી હોઈશ એમ વિચાર્યા કરું.
મળ્યા તો છે હજારો દોસ્તો તારી શોધમાં, તારી સરખામણીના કોઈ નથી, હું શું કરું?
ક્યાથી હોય net મિત્રોને મારા દર્દનો અહેસાસ, તેમને તો હું રોજ smilly મોકલ્યા કરું.
થાક્યો છું હવે, તને શોધી શોધીને, બનાવે તું પણ હવે તારી profile તેમ ચાહયા કરું.
હે દોસ્ત, હવે તો તું આવ internet પર, ક્યારેક google ને ક્યારેક yahoo માં શોધ્યા કરું.
ઍક ભૌમિતિક ગઝલ
વક્ર રેખાઓ ક્ષણોની શ્વાસ મા છેદય છે
શક્યતા નુ ઍક પણ વર્તુળ નથી પૂરુ થતુ,
હર ક્ષણે કમ્પાસ ની તિક્ષણ અણી ભોકાય છે,
ચાલ સંબધો નુ કાય કોણ માપક શોધીયે,
ક હ્રદય ને કેટલા અંશે છેદય છે,
આરઝુ ના કાટખુણે જિંદગી તૂટી પડે,
ની પછિ મોત ના બિંદુ સુધી લંબાય છે,
બે સમાંતર રેખાની વચે નો હું અવકાશ છુ,
શૂન્યતા ની સાંકળ મારા વડે બંધાય છે
Saturday, March 20, 2010
આજે ફરી જીવવા નો કંટાળો આવ્યો,
આજે ફરી મરવાનો ઍજ વિચાર આવ્યો,
પણ મ્રરી મરી ને જીવતા લોકોની વચ્ચે
મને જીવી ને મરવાનો વિચાર આવ્યો
આ લોકો છે કે પછી છે લાશો ખબર નથી
લાગણી વિહોણા વ્યક્તિઓ નો જ કંટાળો આવ્યો.
કોના માટે મરવુ ને જીવવુ પણ શુ કામ બીજા માટે?
આજે મને મારા ખુદ નો જ વિ્ચાર આવ્યો...
આ સ્વાર્થી જગત મા, આગળ વધવાનો મોકો પણ મળ્યો,
પણ ફરી પાછળ રહી ગયેલા સ્વજનો નો વિચાર આવ્યો,
છોડ ને દોસ્ત આ વિચારો ની ઘટમાળ
જો પેલો ઉગતો સૂરજ ફરી તને મળવાને આવ્યો...
પૂરી જે થાય એવી જીવનની સફર નથી.
અમૃત મળે તો શું કરું ? એમાં અસર નથી.
ખામી તમારા રૂપમાં દેખાય છે હવે,
પહેલાં હતી જે, એવી અમારી નજર નથી.
ગઈકાલે શું થયું ભલા એનું તો ભાન ક્યાં?
આજે શું થઇ રહ્યું છે મને કંઈ ખબર નથી!
પાગલપણું આ પ્રેમનું હદથી વધી ગયું,
તે શેરીમાં ફરું છું કે જ્યાં તારું ઘર નથી.
આ છૂટવાની રીત કે મિત્રોએ કહી દીધું,
શું થઇ શકે કે જ્યાં તને તારી કદર નથી!
આવાગમન છે બંને જગતમાં સતત ‘મરીઝ’,
પૂરી જે થાય એવી જીવનની સફર નથી.
"મરીઝ"
Friday, March 19, 2010
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.
ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.
પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,
રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.
ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,
ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.
ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,
તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.
‘આદિલ’ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.
"આદિલ મન્સૂરી"
ઘાયલ ઘણો થયો છુ નજારો ની તકરાર મા,.....
જીવન આખુ ઝુકાવી દીધુ કોઈ ના પ્યાર મા,
ઍમના દિલે તો હતી કિંમત અમારી કોડિયો મા,
ની અમે ઘેલા હતા ઍમના ઍઝાર મા,
અમે તો લીધી મજા ઍમની સામે પણ હાર મા,
દિલ ની ભાવનાઓ દુભવી ગયા ઍ તો તકરાર મા,
અમે પણ આપી હતી મોકળાશ ઉડવા આકાશ મા,
પણ ઍ ફસાઈ ગયા સૈયાદ ની જાળ મા,
થાય છે આભાસ કે અમે નથી ભાન મા,
ઈ તો ઍમના પડઘાં પડે છે કાન મા,
દિલ તો ત્યારે તુટ્યુ, જ્યારે ઉડી ઉંઘ ઍમની કાળજી મા,
ની છોડી ગયા ઈ નાનકડી તકરાર મા,
હજીયે શોધે છે "દાનવ" ઍમને જૂદા જુદા ચેહરા ઑ મા,
નૅ જીવન હારી ગયા છે ઍમના પ્યાર મા................
"દાનવ"
ગળ તો જામ્ છે
ક હવે સચેજ લાજ છે તારુ કામ છે,
છે સ્ખલન બે ત્રણ પ્રસંગો મા મને પણ છે કબૂલ,
કોણ જાણે આખી જિંદગી બદનામ છે,
ઍક વીતેલો ક્ષણ પછો ઉજવવો છે ખુદા,
ઍક પાળ માટે વીતેલી જિંદગી નુ કામ છે,
આમ તો ભલે નૅ સોદો મફત મા થયો હોય,
આમ જો પુછો ઘણા મોઘા અમારા દામ છે,
જિંદગી ના રસ નૅ પીવા મા જલ્દી કરો "મરીઝ",
ઍક તો ઑછિ મદિરા છે, નૅ ગળતો જામ્ છે
"મરીઝ"